เมืองพักแรม

สถานที่ตามเส้นทางที่ได้รับการกำหนดจากรัฐบาลเอโดะจะเรียกว่า “จุดพักแรม” เมืองที่มีการพัฒนาขึ้นโดยมีจุดพักแรมเป็นศูนย์กลางก็จะเรียกกันว่า “เมืองพักแรม” ซึ่งสถานที่นี้ไม่ได้เป็นเพียงสถานที่สำหรับให้นักเดินทางมาค้างคืนหรือพักผ่อนเท่านั้น แต่ยังเป็นจุดรับส่งจดหมายราชการหรือสัมภาระด่วนอีกด้วย ตามจุดพักแรมจึงมีหน้าที่สับเปลี่ยนคนและม้าเพื่อขนถ่ายสัมภาระ

30 โทไคโด 53 สถานี

โทไคโดคือถนนซึ่งมีความยาวทั้งหมดประมาณ 492 กิโลเมตรเชื่อมต่อจากสะพานเอโดะนิฮงบาชิถึงสะพานเกียวโตซันโจ ยุคเอโดะตอนต้นได้รับการพัฒนาโดยโชกุนโทคุงาวะ อิเอยาสุ

ซึ่งอิเอยาสุได้สร้างจุดพักแรม 53 สถานีขึ้นบนเส้นทางโทไคโดในปี 1601 เพื่อให้การติดต่อระหว่าง “เอโดะ” ซึ่งเป็นเมืองที่ตั้งของปราสาทกับ “เกียวโต – โอซาก้า” ซึ่งเป็นเมืองที่ตั้งของราชสำนัก (ที่พำนักของจักรพรรดิ) เป็นไปอย่างรวดเร็วมากขึ้น จึงเรียกที่นี่ว่าโทไคโด 53 สถานี (“สถานี” หมายถึงจุดพักแรม)

วัดยูเกียวจิ

ฟุจิซาวะถือกำเนิดขึ้นจากเมืองหน้าวัดยูเกียวจิ ต่อมาได้นำชื่อ “ภูเขาฟุจิซาวะ” มาเป็นชื่อเมือง สุดท้ายพัฒนาเป็นเมืองพักแรมบนเส้นทางโทไคโดและกลายเป็นเมืองฟุจิซาวะในปัจจุบัน

วัดยูเกียวจิเป็นวัดในลัทธิหนึ่งของพุทธศาสนาที่พระอิปเป็งเป็นผู้สร้างขึ้น พระอิปเป็งได้ละทิ้งทุกสิ่งและช่วยมอบความหวังอันยิ่งใหญ่ให้กับผู้ยากไร้รวมถึงผู้ที่มีความทุกข์ยากทางใจมากมายด้วยวิธีการยูเกียว (*1) ความยินดีจากก้นบึ้งของจิตใจที่พวกเขาเหล่านั้นรู้สึกจะทำให้พวกเขาขยับเคลื่อนร่างกายตามไปด้วย ซึ่งเรื่องราวดังกล่าวมีการแสดงออกผ่านทางอิโดริเน็นบุทสึ (*2) ความยินดีจะยิ่งช่วยให้วงล้อมของผู้คนที่มีความสุขขยายใหญ่ขึ้น กล่าวกันว่าเรื่องนี้ถือเป็นจุดกำเนิดของระบำบ้งโอโดริในทุกวันนี้